Hoe krijg je kots uit een tapijt

Dagboek der Dweil-Drama's: Kots & Tapijt

Lieve dagboek, het is weer zover. Je raadt het nooit: gisteren, gisteren!, was het dus raak. Ja hoor, de beruchte tapijt-kots-combi. Ik dacht eerst: dit werkt nooit, ik kan net zo goed dat hele tapijt in de fik steken.

Maar goed, je moet wat, hè?

Even wat achtergrond info, want dit is niet de eerste rodeo. Zo zou ik het nu dus niet meer doen, maar mijn eerste reactie was vroeger altijd paniek-modus-activering. Wrijven! Wrijven alsof mijn leven er vanaf hing.

Dom. Dom, dom, dom. Dat duwt het alleen maar dieper in die vezels. Les één, geleerd met bloed, zweet, en tranen (en een lading tapijtreiniger): Dep. DEP!

Dus gisteren, gewapend met jarenlange (vaak pijnlijke) ervaring, ging ik strategisch te werk.

Mijn aanpak viel onder de noemer: 'hoe krijg je kots uit een tapijt feiten, tips en toepassingen, allemaal in één chaotische handeling'.

• Eerst: grove stukken weg (sorry voor het beeld).
• Dan: keukenrollen, keukenrollen, en nog eens keukenrollen.

  Dep-dep-dep. Totdat je arm er bijna afvalt.

• Vervolgens: Baking soda. Dat moet je écht een keer proberen! Echt een wondermiddel. Strooi het er rijkelijk op, laat het een paar uur (of, in mijn geval, een nacht) intrekken. Zuigt de geur en vocht op als een malle.
• Daarna: Stofzuigen.

  Langzaam en grondig.

En hier komt de anekdote die ik je niet wil onthouden: Een paar jaar geleden, toen ik nog een kots-tappijt-groentje was, dacht ik slim te zijn. Ik goot er een enorme emmer water over, met de logica: "spoelen, spoelen, spoelen!".

Nou, lieve dagboek, dat was dus géén goed idee. Het resultaat: een zeiknat tapijt dat dagenlang stonk en uiteindelijk professioneel gereinigd moest worden. Kosten: een vermogen.

Trauma: blijvend. Dat was mijn persoonlijke 'hoe krijg je kots uit een tapijt geschiedenis' leermoment.

Gisteren ging het gelukkig beter. De baking soda deed wonderen. Maar, en dit is een belangrijke "maar", er bleef een vage, ondefinieerbare geur hangen. Lichtelijk zurig, een tikkeltje muffig. BAH!

Dus, na wat research (mijn 'hoe krijg je kots uit een tapijt' bijbel geraadpleegd, zeg maar), kwam ik uit bij witte azijn.

Iets met neutraliseren van geuren. Dus, in een sprayfles, witte azijn verdund met water, en lichtjes gesprayd. Niet te veel! Ik wil niet nog een tapijt-overstroming meemaken.

En raad eens? Het werkte!

De geur is weg. Weggewaaid als een boze droom. Ik ben echt trots op mezelf. Dit keer geen professionele reiniger nodig. Ik heb het gewoon geflikt.

Oké, toegegeven, het was niet elegant, het was een beetje vies, en ik heb een klein beetje gevloekt (heel klein beetje, echt waar!), maar het is gelukt.

Oh, en nog een tip: investeer in goede rubberen handschoenen. Vertrouw me. Je vingers zullen je dankbaar zijn.

En misschien een geurkaars. Om de herinnering te verdrijven. Gewoon, voor de gemoedsrust.

En nu ga ik een gigantische kop thee zetten en doen alsof er niets gebeurd is. Morgen weer een dag. Misschien zonder braaksel op het tapijt.

Een mens mag dromen, toch?

Het belangrijkste wat ik leerde (en wat ik je mee wil geven), is dat het oké is om fouten te maken. Om te leren. Om te experimenteren. En dat je niet perfect hoeft te zijn, gewoon nieuwsgierig. En misschien een beetje voorbereid, met een doos baking soda en een fles azijn.

Voor het geval dat.