Deo uit kleding verwijderen
Dagboek, 16:32 uur
Oké, tijd voor een update. Niet over die knappe barista (misschien morgen), maar over iets veel urgenter: deo uit kleding verwijderen.
Je zou denken, hoe interessant kan dat zijn? Nou, geloof me, na de drama's van vandaag... mega-interessant.
Het begon allemaal vanochtend. Ik wilde dat ene blauwe shirt aan, je weet wel, die flatterende. Maar toen ik 'm uit de kast trok...
bingo.
Die beruchte, hardnekkige, witte deo-vlekken. Precies op de oksels. Zucht.
Eerste reactie? Paniek. Tweede reactie? Snel zoeken op Google. Ik dacht eerst: dit werkt nooit, al die huis-, tuin- en keukenmiddeltjes.
Maar goed, ik was wanhopig. Dus: aan de slag.
- Deo uit kleding verwijderen toepassingen, zo las ik, zijn legio. Van baking soda tot citroensap.
- Ik begon met baking soda.
Papje maken, opsmeren, laten intrekken. Klonk simpel.
Nou, klinkt simpel. In de praktijk was het een vieze, witte smurrie die overal zat behalve op de vlek.
- Volgende poging: azijn. Dat rook al beter (not). Spuiten, boenen. Het leek iets te helpen, maar de vlek was nog steeds zichtbaar.
Anekdote nummer 1: de citroensap-ramp. Ik dacht: citroen, dat is lekker fris.
En het zou de vlek 'bleken'. Fout! Het bleekte niet alleen de vlek, maar ook een stuk van het shirt. Nu heb ik dus een blauw shirt met een vreemde, lichtgele vlek. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Les geleerd!
Terwijl ik daar stond, met mijn gedeeltelijk verbleekte shirt, begon ik me af te vragen: wat zijn eigenlijk de deo uit kleding verwijderen feiten?
Waarom zijn die vlekken zo hardnekkig? Blijkbaar komt het door de aluminiumzouten in de deo, die reageren met zweet en textiel.
Bah.
Uiteindelijk heb ik het shirt maar in de wasmachine gegooid met een extra scheutje vlekverwijderaar. Het resultaat? De vlek is minder zichtbaar, maar nog steeds niet helemaal weg. Ach ja.
Even tussendoor: ik bedacht me ineens dat ik die nieuwe deo, zonder aluminium, nog wilde kopen.
Misschien had ik dit hele drama kunnen voorkomen! Note to self: boodschappenlijstje maken.
Ondanks de mislukte missie, heb ik wel wat deo uit kleding verwijderen inspiratie opgedaan. Ik ga een nieuwe tactiek proberen.
Ik las ergens over een speciale enzymatische vlekverwijderaar. Dat moet je écht een keer proberen.
Anekdote nummer 2: De "reddings"poging met haarlak. Ja, je leest het goed, haarlak! Ik had ergens gelezen dat het kon helpen bij inktvlekken (geen idee waarom), en in mijn wanhoop besloot ik het maar te proberen.
Geloof me, haarlak en deo-vlekken zijn geen goede combinatie. Mijn badkamer stonk naar een mix van haarlak en azijn, en de deo-vlek was nog steeds aanwezig. Ik denk dat dit het punt was waarop ik bijna opgaf.
Maar ik ga niet opgeven!
Ik ga door met mijn zoektocht naar de ultieme deo-vlekken killer. Al duurt het nog dagen, weken, of maanden. En misschien leer ik er nog wat van ook. Misschien wel over mezelf. Over doorzettingsvermogen. Over het accepteren van imperfectie (mijn shirt, mijn badkamer, mijn leven...
haha!).
En trouwens, misschien is het wel een goed idee om gewoon wat vaker zwart te dragen. Probleem opgelost! (Of toch niet?).
Moraal van dit verhaal? Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.
En misschien een beetje minder enthousiast met haarlak... tot morgen!