Olievlekken

Dagboekfragment - De Olievlek van Inzichten

Lieve dagboek,

Vandaag had ik zo'n dag waarop alles, nou ja, als olievlekken leek uit te dijen. Eerst dacht ik: dit werkt nooit! Ik was bezig met een nieuw project (waarover later meer, misschien…), en de problemen stapelden zich op.

Kleine probleempjes die steeds groter werden, net als, je raadt het al, olievlekken.

Het begon allemaal met iets simpels. Ik wilde een presentatie maken, en ik dacht, heel slim: "Ik gebruik een nieuw programma!" Fout! Giga-fout! Het leek wel alsof het programma speciaal ontworpen was om mijn dag te ruïneren.

Alles liep vast, de lettertypes waren lelijk, en de afbeeldingen werden wazig. Je kent het wel.

Ik heb serieus overwogen om de hele laptop uit het raam te gooien.

Maar toen, ergens tussen vloeken en tandenknarsen, realiseerde ik me iets. Deze kleine frustratie, deze gigantische (in mijn hoofd althans) olievlek, had me gedwongen om creatief te zijn.

Ik moest oplossingen zoeken, alternatieven bedenken. En dat bracht me eigenlijk op betere ideeën dan ik in eerste instantie had!

Het deed me denken aan een lezing die ik ooit bijwoonde over… jawel, olievlekken toepassingen.

Of nou ja, de spreker gebruikte het woord 'impact' of 'spread' ofzo, maar het kwam op hetzelfde neer.

Het ging over hoe je een klein idee, een kleine verandering, kunt laten uitgroeien tot iets groots. Dat je kleine acties gevolgen kunnen hebben die je van te voren niet had kunnen bedenken. Klonk eerst heel zweverig, maar vandaag snap ik het beter.

Ik heb ook wel eens gelezen over de olievlekken geschiedenis, hoe kleine ontdekkingen en innovaties (zoals, bijvoorbeeld, het wiel!) zich over de wereld verspreidden en alles veranderden.

Bizar eigenlijk. Nu ik erover nadenk… mijn vastlopende presentatie-programma is natuurlijk niet te vergelijken met de uitvinding van het wiel, maar het principe is hetzelfde: een kleine gebeurtenis kan een onverwacht grote impact hebben.

En dan de olievlekken voordelen… hm, nou ja, op het eerste gezicht zijn er niet veel voordelen aan een echte olievlek (milieu enzo…), maar in de context van ideeën is het een ander verhaal.

Het idee dat iets kleins kan groeien en positieve veranderingen teweeg kan brengen, is best krachtig.

Over positieve veranderingen gesproken… Ik herinner me nog die keer dat ik een workshop gaf over time management. Ik dacht dat ik alles perfect voorbereid had.

Maar de beamer weigerde dienst. Paniek! Totdat een van de deelnemers zei: "Waarom doen we het niet gewoon ouderwets? Met papier en stiften?" En weet je wat? Het werkte veel beter! De interactie was intenser, de ideeën creatiever.

Zo zou ik het nu dus niet meer doen! Het was een onverwachte olievlekken ontwikkeling, een onbedoeld positief gevolg van een technisch mankement.

Nu ik erover nadenk, zou je misschien wel kunnen zeggen dat olievlekken feiten gewoon simpele oorzaak-gevolg relaties zijn, maar dan in het groot.

Een steen in het water gooien, en de golven die ontstaan… dat is het eigenlijk. (Oké, misschien iets minder poëtisch als het om een lek in je auto gaat…)

• Les 1: Accepteer de olievlek.
• Les 2: Zie het als een kans.
• Les 3: Vloek niet te hard (je buren slapen misschien).

Trouwens, dat nieuwe presentatieprogramma?

Dat moet je écht een keer proberen. Als je wilt weten hoe je je bloeddruk verhoogt. Nee, serieus, ik heb het uiteindelijk maar weer opgegeven en ben teruggegaan naar de oude, vertrouwde PowerPoint. Misschien niet zo hip, maar wel functioneel.

Het ironische is dat ik nu een heel dagboekfragment over olievlekken heb geschreven, nadat ik er eerst helemaal geen zin in had. Het begon met een simpele frustratie, en het is uitgegroeid tot… nou ja, iets. Iets met inzichten, lessen, en een paar grappige anekdotes.

Een olievlek van woorden, zeg maar.

Het is al laat.

Ik ga slapen. Morgen weer een dag, vol nieuwe olievlekken, hopelijk positieve. En mocht het toch weer zo'n dag worden, dan weet ik nu dat er altijd iets goeds uit kan komen. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.

Slaap lekker, dagboek!